Η Κική Δημουλά σε διάλεξη στο Μέγαρο

Είχα μία πρόσκληση χθες για μία διάλεξη που είχε προγραμματίσει η μεγάλη Ελληνίδα ποιήτρια Κική Δημουλά στο Μέγαρο plus με θέμα "η ελληνική ποίηση σήμερα" και πήγα.Είμαι φανατικός θαυμαστής της εδώ και χρόνια και ήθελα να την δω από κοντά αν και ως θαυμαστής της πήγα και με μία διάθεση να με χαλάσει η συγκεκριμένη διάλεξη.Αυτό γιατί ενώ μου αρέσαν τα ποιήματά της όσο και η σουρεαλιστική θα την έλεγα γραφή της είχα ακούσει κάποια στιγμή μία δουλειά της μαζί με τον Μικρούτσικο και ο τόνος της φωνής της καθώς και τα ηχοχρώματα που έβγαζε σε κάθε στροφή μου έφερναν στο μυαλό έναν άνθρωπο υπερόπτη.Μετά απο αυτό διάβασα και την βράβευση-είσοδό της στην Ακαδημία Αθηνών και εκεί το σοκ ολοκληρώθηκε.Δεν περίμενα κάποια ποιήτρια της ελευθερίας του λόγου της Δημουλά να δεχότανε ποτέ αξιωματικές θέσεις όπως αυτή της Ακαδημίας.



Η βραδιά δεν ξεκίνησε ευχάριστα γιατί ενώ οι προσκλήσεις μοιράζονταν στις 5.30 και εγώ ήμουν εκεί 5.34 είχαν δωθεί όλα τα εισητήρια-προσκλήσεις με ελάχιστο κόσμο μπροστά μου και πήρα πρόσκληση για μία παρακείμενη αίθουσα με αναμετάδoση.Πού πήγαν όλα αυτά τα εισητήρια;Μα φυσικά στο καθεστώς των νταήδων που λέγονται "χορηγοί" ή υψηλά σημαίνοντα πρόσωπα της ελληνικής κοινωνίας(μη χέσω) εδώ και έναν μήνα.Και αντί η διοίκηση του Μεγάρου να κλείσει μία μεγαλύτερη αίθουσα και να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι προτίμησε να στριμώξει τους θεατές σε παράπλευρες αίθουσες(και όχι απώλειες)με αποτέλεσμα να υπάρξει στην μοιρασία αυτών των προσκλήσεων και ένταση σε σημείο που παρολίγον να έχουμε μπουκέτα και μαλλιοτραβήγματα.Αλήθεια δεν περίμεναν τόσο κόσμο στο Μέγαρο;Εντάξει για μιά βραδιά ποίησης δεν μπορείς να περιμένεις 1200 άτομα που ήταν χθες αλλά μπορείς να κλείσεις μία αίθουσα μεγαλύτερη των 350 που είχε κλειστεί.



Όταν τελειώσαν αυτά τα παρατράγουδα και ξεκίνησε η Δημουλά να μιλάει σάστισα.Πού πήγε εκείνη η υπερόπτις που είχα ακούσει στο δισκάκι χρόνια πριν;Πού πήγαν όλες αυτές οι βραβεύσεις που φαντάστηκα ότι θα βάραιναν το κεφάλι και την ομιλία της;Είχε πάρει το ρόπαλό της και τα εξαφάνισε όλα.Στο τραπέζι ήταν η γυναίκα που χλεύασε τον παρουσιαστή της όταν άρχισε να εξηγεί τα ποιήματά της με "επιστημονικό"τρόπο λέγοντάς του να αφήσει τις φανφάρες και να το πει με δικά του λόγια γιατί μπερδευόταν. Ήταν η γυναίκα που κάλεσε τον θάνατο μπροστά μας,τον χλεύασε και αυτόν και μετά τον κοίταξε στα μάτια ως δεδομένο.Ήταν η γυναίκα που σε μία ποιητική βραδιά έκανε πλάκα όση κάνουν σε ένα σταντ απ κόμεντι.Ήταν η γυναίκα που εξαφάνισε την ανασφάλειά μου και μου έφερε μία μεγαλύτερη.Ήταν η γυναίκα που δεν φοβήθηκε να αυτοσαρκαστεί η ίδια πολλάκις.Ήταν η ποιήτρια που έφερε την ποίησή της στο πιάτο και την πρόσφερε σαν ορεκτικό.

Μέσα σε όλα αυτά υπήρχε όπως προανέφερα όλος ο καλός ο κόσμος(μην ξαναχέσω)με τις πουράκλες οι άντρες και με τα χρυσουλιά οι γυναίκες(πόσο προβλέψιμοι είναι Θεέ μου;),αλλά ανάμεσά τους είδα και παράπλευρες απώλειες:μία κοπέλα με σκισμένο τζιν και αθλητικό βρώμικο παπούτσι,μία άλλη κοπέλα,που δεν θα πω το όνομά της που ήρθε με την μητέρα της και ήταν με την αθλητική περιβολή της(καλησπέρα Ντ.),και πρόσεχε την απαγγελία της Δημουλά καλύτερα ίσως από τον καθένα,και ήταν και διάφοροι άλλοι τύποι και τύπισσες που ήρθαν μόνο για την ποίηση και όχι για το "ήρθα και κάνω πάταγο με τα χρυσουλιά μου".Υπήρχε βέβαια και η Αργυρένια η οποία μου είπε για αυτήν την διάλεξη και την ευχαριστώ θερμά γιατί δεν το ήξερα και θα έχανα την ευκαιρία να τινάξω κάποιους μύθους από πάνω μου.

Αυτά τα λίγα από χθες όπου σάστισα ευχάριστα με την ποιήτρια που ευτυχώς δεν είναι η μοναδική μεγάλη στο είδος (Χριστιανόπουλος,Αναγνωστάκης κ.α.).Δεν ξέρω αν θα υπάρχουν μεγάλοι ποιητές στο μέλλον από την πλευρά της Ελλάδος όπου τα εύπεπτα είναι το θέσφατο και η αναζήτηση αναλώνεται πλέον σε στιχομυθίες γηπέδου και όχι εσωτερικής αγωνίας....

"...φοβάμαι τα τινάγματα του μέσα βίου έξω".

Περί ευθυμίας...παρτ ουάν(1)

Άλλα ήθελα να γράψω σήμερα και άλλα μου βγήκανε....Δεν πειράζει την επόμενη που θα θέλω να γράψω αυτά θα μου βγουν τα άλλα.Σαν την πολιτική της εκάστοτε κυβέρνησης ένα πράγμα...Άλλα τάζουν και αυτά δίνουν...έναν τόνο αστεία(μόνο που δεν είναι αστεία)...Anyway απολαύστε...και πετάχτε ντομάτες...


@Τί είναι μαύρο και έχει αυτιά;Το κούνελ!
@Πως λέγεται το αβγό που στολίζεται και βάφεται για ναβγει;Θαβγό!
@Πώς λέγεται ο Γαλάτης DJ? - Ινδεμίξ ( in the mix)....
@Πως λέγεται ο Γαλάτης τραβεστί που κάνει πιάτσα;Συγγρού-Φιξ!
@Οταν μπαίνει είναι στεγνή, και όταν βγαίνει είναι υγρή.Αρχίζει από Ψ και τελειώνει σε -ολή!Τι είναι;Η ΨΑΡΟΝΤΟΥΦΕΚΟΣΤΟΛΗ!!!
@Πως λέγεται το πουλί που το πετάμε στο τζακί?Πούτσουρο!!!!!!!!
@Τι περιμένουν ο Σούπερμαν, ο Σπάιντερμαν κι ο Μπάτμανστη στάση;Τον Πούλμαν!!!
@Tι κάνει ένας σκωτσέζος όταν πάρει φωτιά το σπίτι του;Αναπάντητες στην πυροσβεστική!
@Πώς λέγετε ένα έντομο μέσα στο ταξί;Εντομεταξί
@Πως λέγεται η πολική αρκούδα που πηγαίνει με όλους;Βολική αρκούδα!
@Πώς έλεγαν το πρώτο τραπέζι πίστα στα αρχαία ελληνικάALPHA ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΙΣΤΕΩΣ
@Πως λέγεται το λεωφορείο που χορεύει συρτάκι;Zor -bus !
@Πώς περνάει ο χρόνος στο Ιράκ;Μπαμ..μπαμ...
@Πως λέγεται η ξαδέρφη του Φιντέλ Κάστρο;-Φιλιώ Πυργάκη!
@Γιατί έχει στραβώσει ο πύργος τις Πίζας;Γιατί όλοι πάνε στον πύργο του Άιφελ
@Πώς λέγεται μια φάλαινα Όρκα με μαγιώ;Μαγιόρκα.
@Πόσες νότες γνωρίζουν οι αστυνομικοί;Τρεις: Μι-Λα-Ρε!
@Τι πετάει πιο ψηλά από τον Peter Pan;O Peter Parapan.

Η απόδραση

Σαν βρίσκομαι,
στην δυσφάνταστη πλευρά του χρόνου,
κοιτώ γύρω και όλα τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα
με προορισμό κάπου στο άπειρο.
Τότε πέσαν στα χέρια μου
κάποια φύλλα, με ποιήματα
από διάσπαρτες σκέψεις και εικόνες
παρασυρόμενα από το μένος
της ταχύτητας του χρόνου.
Ήταν η γραφή της Κικής και
του άγνωστου εαυτού μου.
Και ευθύς με φέραν πιο κοντά
στην απόλυτη φαντασίωση
με το γνωστό άγνωστο Εγώ μου.
Και σταματάν οι μηχανές του χρόνου.

Δεν καταλαβαίνω τι λένε οι γραμμές.
Μόνο κάτι εικόνες πιάνω, τις εμφανίζω
και τις κρεμάω στο σκοτεινό θάλαμο του μυαλού μου.
Μα τί σημασία έχει που δεν τις καταλαβαίνω;
Με καταλαβαίνουν εκείνες, καθώς αρχίζουν οι αλχημείες
και οι παραφράσεις στίχων:

Βάζοντας ένα «και» παραπάνω
ανακαλύπτω μια νέα πλευρά,
έναν νέο κόσμο.
Βγάζοντας ένα «και»
ανακαλύπτω έναν θόλο παλιότερο.
Και αποτυπώνω τους δυο κόσμους στο χαρτί.
Βάζω και τον δικό μου μαζί,
προσπαθώντας να αποδράσω
από τον τωρινό τον δυσβάσταχτο.

Blog action day

Είναι μία μέρα δύσκολη σήμερα.Από εδώ και καιρό εώς το όχι και πολύ μακρινό μέλλον.Είναι μία μέρα,όχι μνήμης αλλά επιβίωσης.Μία μέρα που θες να ρίξεις μπινελίκια και να το κάνεις τόσο έντονα που να πιάσουν τόπο.

Τα συνηθισμένα που μπορείς να πεις είναι το σώσε το περιβάλλον μπορείς(κάτι σαν προεκλογική εκστρατεία μου ακούγεται εμένα),στήριξε με την συμμετοχή στο blog σου το blog action day και άλλα πολλά γλυκανάλατα.Αυτά εμένα μου ακούγονται σαν τις ειδήσεις του star που βάζει το αλατοπίπερο στην καθημερινότητα.Κάτι σαν μπουζουκάκι στα διαλείμματα για να μην τον χάσουμε τον πελάτη.

ένα έχω να πω....

ΞΥΠΝΑ ΜΑΛΑΚΑ...

ΞΥΠΝΑ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ...

Ξύπνα απο το λήθαργο που έχεις πέσει και έχεις βγάλει ρίζες τα τελευταία 100 χρόνια.Και αυτά τα επίθετα δεν τα λέω σε εσάς...τα λέω σε μένα(γιατί ο καθένας είναι υπόλογος των δικών του ξερατών που αραδιάζει κάθε μέρα στον τόπο).Σε εμένα που χρειαζόμουν ένα κουβά νερό για να ξυριστώ.Σε εμένα που χρειαζόμουν μία πισίνα να κάνω μπάνιο.Σε εμένα που αξίωνα ένα αυτοκίνητο πολλών κυβικών που όταν σκεφτόμουν την παραπανήσια βενζίνη έλεγα αμέσως "δεν γαμιέται....μια ζωή την έχουμε ούτως ή άλλως".Σε εμένα που το κάθε τσιγάρο που κάπνιζα στο αμάξι αμέσως μόλις τελείωνε πετούσα το αποτσίγαρο στο δρόμο.Σε εμένα που εχώ πετάξει από το παράθυρο του αυτοκινήτου μου(ευτυχώς το έκοψα πριν 5 χρόνια)καφέδες,αναψυκτικά,χαρτιά,προφυλακτικά και ότι άλλο θα μπορούσε να καταναλωθεί σε ένα αυτοκίνητο.Σε εμένα που για να ντυθώ πρέπει να φοράω την τάδε μάρκα ή την άλλη μάρκα ή το μουνί της μάνας μου,γεμίζοντας μία ντουλάπα με ρούχα φορώντας κάθε ημέρα το 1/10.Σε εμένα που η λέξη ανακύκλωση ανήκει στη χώρα του φανταστικού ενώ η λέξη οικονομία στο ρεύμα και το πετρέλαιο με μεταφέρει σε εποχές λιτότητας που θέλω να πετάξω απο πάνω μου.Σε εμένα που ψηφίζω όλα τα καθίκια για να μου κάψουν,ή με αφήσουν να κάψω,εκτάσεις με δάσος μόνο και μόνο για να βολέψω τον κώλο μου σε μία μεζονέτα.Σε μένα που θεωρώ ότι όποιος παρανομεί σε σχέση με το περιβάλλον είναι τουλάχιστον μάγκας και μεγάλος γαμιάς που τα καταφέρνει.Σε εμένα που θεωρώ ότι όποιος μαζέυει τις μαλακίες που αφήνουν οι άλλοι στις παραλίες είναι μαλάκας και γραφικόςΣε εμένα που το blog action day μου θυμίζει ακόμα και σήμερα προπαγάνδα και τίποτα άλλο.

ΞΥΠΝΑ ΜΑΛΑΚΑ...

ΞΥΠΝΑ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ

Παγκόσμια ημέρα κατά της θανατικής ποινής

Παγκόσμια ημέρα κατά της θανατικής ποινής σήμερα και πάλι εμφανίστηκαν σε ηλεκτρονικές και μη φυλλάδες χιλιάδες ευχολόγια γι αυτήν την ημέρα.Διάβασα στο site της Καθημερινής http://www.kathimerini.gr/ πως φέτος 55 χώρες έχουν καταδικάσει σε θάνατο πάνω απο 3800 άτομα.
Αν παραδεχτούμε ότι σίγουρα στις παραπάνω αποφάσεις υπάρχει ένα στατιστικό λάθος της τάξης του 8% τότε πάνω από 304 συνάνρωποί μας θα πεθάνουν άδικα (Το 8% το είχα διαβάσει κάπου στο νετ και όταν το βρω θα ανεβάσω την πηγή).
Σε μία απο τις πιο ανεπτυγμένες χώρες του πλανήτη(Ηνωμένες Πίπες Αμερικής) ,που διατυμπανίζουν όταν είναι να σφάξουν παιδάκια σε πολέμους την έννοια της δημοκρατίας,η θανατική ποινή είναι must,ένας τρόπος εκδίκασης που τον συναντάμε κυρίως σε απολυταρχικά καθεστώτα.
Και όλοι εμείς σιωπούμε και μόλις βλέπουμε στις ανατολικές χώρες λιθοβολισμούς ή κάτι παρόμοιο πλένουμε τα χέρια μας σαν άλλοι Πόντιοι Πιλάτοι και λέγοντας πως αυτά τα πράγματα αρμόζουν σε τριτοκοσμικές χώρες και πίνουμε άλλη μια γουλιά απο το φραπόγαλο.Ξεχνάμε βέβαια τί κάνουν οι μπάτσοι στα αστυνομικά τμήματα κατά ομοθρήσκων και αλλοθρήσκων...
Το ρολόι στον καθρέπτη της φωτογραφίας ίσως λέει σε ποιά χρονολογία έχουμε κολλήσει...και είναι πολύ μακριά το "σημερινό" μέλλον.
Πάνω λοιπόν απο 304 άτομα θα πεθάνουν χωρίς να έχουν κάνει κάτι αξιόποινο.Ίσως αυτοί να είναι τυχεροί.
Καλά τσιφτετέλια λοιπόν στα κωλόμπαρα της παραλιακής...(αυτό δεν λέει το πρόγραμμα μετά τις ειδήσεις;)και ζήσε τη στιγμή... πάνω στην ηλεκτρική καρέκλα.
http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathextra_21_09/10/2007_167257

Παιχνίδι 5η ημέρα

Πάρα πολύ καλό παιχνίδι στο net. check it out http://www.pemptiimera.gr/ Πολύ καλή δουλειά και πολύ καλό στήσιμο.Να έλειπαν οι απαντήσεις απο το forum απο διάφορους παίχτες θα ήταν ακόμα πιο ενδιαφέρον.Αν θέλετε να είναι ενδιαφέρον απλά παραλείψτε τις.Τήν πληροφορία για το παιχνίδι την πήρα απο το blog του Γιώργου Μαργαρίτη http://gmargari.wordpress.com/.

Τίτλος και άτιτλος

Ένα ερώτημα ενός φίλου μου θα θέσω που με ρώτησε χθες.Πες,μου λέει, ότι πάσχει κάποιος απο την σχιζοειδή κατάσταση της διπλής προσωπικότητας και ενώ είναι άντρας η άλλη του προσωπικότητα είναι πιο κοντά στο γυναικείο φύλο.Μπορεί άραγε αυτός ο άνθρωπος να παντρευτεί με το άλλο του πρόσωπο;
Και ρωτάω και εγώ...Πές ότι ο δήμαρχος(για να ξεφορτωθεί τον "τρελλάρα")δέχεται να παντρέψει το ίδιο πρόσωπο, η θέση της εκκλησίας ποιά θα είναι πάνω στο θέμα;Θα δεχτεί ο παπάς της ενορίας να κάνει τον γάμο ή θα καλέσει αμέσως εξορκιστή;Και αν ναι θα κάνει έκπτωση 50% στον άνθρωπο επειδή πάντρεψε 2 σε 1;
Φαντάσου να πάσχεις απο κάτι τέτοιο και να έχεις σχέση και με άλλη κοπέλα απατώντας εις γνώση σου τον άλλο σου εαυτό.Τί όμορφα τρίγωνα είναι αυτά;

Εξαγνισμός

Έχω ανάγκη να γράψω.
Να γράψω για κάτι που
είδα.
Για μία ταινία.
Όχι όμως από εκείνες που
είναι βγαλμένες από τη ζωή.
Δεν υπάρχουν άλλωστε τέτοιες.
Για το τέλος.
Αλλά τί να πω;
Τί να πω όταν το συναίσθημα
ξεχειλίζει σαν χείμαρρος
από το μυαλό μου;
Και ένας χείμαρρος με
τις συνέπειές του
πάντα με δυσκόλευε.
Με δυσκόλευε να τον πλάσω
με λέξεις.
Και όμως με εξαγνίζει.
Ο εξαγνισμός του μήλου
όταν του βγάζουμε την φλούδα.
Το ωραίο εκείνο άρωμα
και η γλυκιά τραγανή γεύση.
Το μήλο που σου ματώνει
τα ούλα,και ο χείμαρρος
που μεταφέρεται στα μάτια.
Το αντίο της ψυχής στον
κόσμο.
Στον κόσμο που σε γαμάει
και ας είναι ψέμα.
Που όλα είναι ψέμα.
Εκτός από την εξαίρεση
που επιβεβαιώνει τον κανόνα:
το τέλος.
Και το τέλος είναι αυτό
που εξαγνίζει.