Η Κική Δημουλά σε διάλεξη στο Μέγαρο

Είχα μία πρόσκληση χθες για μία διάλεξη που είχε προγραμματίσει η μεγάλη Ελληνίδα ποιήτρια Κική Δημουλά στο Μέγαρο plus με θέμα "η ελληνική ποίηση σήμερα" και πήγα.Είμαι φανατικός θαυμαστής της εδώ και χρόνια και ήθελα να την δω από κοντά αν και ως θαυμαστής της πήγα και με μία διάθεση να με χαλάσει η συγκεκριμένη διάλεξη.Αυτό γιατί ενώ μου αρέσαν τα ποιήματά της όσο και η σουρεαλιστική θα την έλεγα γραφή της είχα ακούσει κάποια στιγμή μία δουλειά της μαζί με τον Μικρούτσικο και ο τόνος της φωνής της καθώς και τα ηχοχρώματα που έβγαζε σε κάθε στροφή μου έφερναν στο μυαλό έναν άνθρωπο υπερόπτη.Μετά απο αυτό διάβασα και την βράβευση-είσοδό της στην Ακαδημία Αθηνών και εκεί το σοκ ολοκληρώθηκε.Δεν περίμενα κάποια ποιήτρια της ελευθερίας του λόγου της Δημουλά να δεχότανε ποτέ αξιωματικές θέσεις όπως αυτή της Ακαδημίας.



Η βραδιά δεν ξεκίνησε ευχάριστα γιατί ενώ οι προσκλήσεις μοιράζονταν στις 5.30 και εγώ ήμουν εκεί 5.34 είχαν δωθεί όλα τα εισητήρια-προσκλήσεις με ελάχιστο κόσμο μπροστά μου και πήρα πρόσκληση για μία παρακείμενη αίθουσα με αναμετάδoση.Πού πήγαν όλα αυτά τα εισητήρια;Μα φυσικά στο καθεστώς των νταήδων που λέγονται "χορηγοί" ή υψηλά σημαίνοντα πρόσωπα της ελληνικής κοινωνίας(μη χέσω) εδώ και έναν μήνα.Και αντί η διοίκηση του Μεγάρου να κλείσει μία μεγαλύτερη αίθουσα και να μείνουν όλοι ευχαριστημένοι προτίμησε να στριμώξει τους θεατές σε παράπλευρες αίθουσες(και όχι απώλειες)με αποτέλεσμα να υπάρξει στην μοιρασία αυτών των προσκλήσεων και ένταση σε σημείο που παρολίγον να έχουμε μπουκέτα και μαλλιοτραβήγματα.Αλήθεια δεν περίμεναν τόσο κόσμο στο Μέγαρο;Εντάξει για μιά βραδιά ποίησης δεν μπορείς να περιμένεις 1200 άτομα που ήταν χθες αλλά μπορείς να κλείσεις μία αίθουσα μεγαλύτερη των 350 που είχε κλειστεί.



Όταν τελειώσαν αυτά τα παρατράγουδα και ξεκίνησε η Δημουλά να μιλάει σάστισα.Πού πήγε εκείνη η υπερόπτις που είχα ακούσει στο δισκάκι χρόνια πριν;Πού πήγαν όλες αυτές οι βραβεύσεις που φαντάστηκα ότι θα βάραιναν το κεφάλι και την ομιλία της;Είχε πάρει το ρόπαλό της και τα εξαφάνισε όλα.Στο τραπέζι ήταν η γυναίκα που χλεύασε τον παρουσιαστή της όταν άρχισε να εξηγεί τα ποιήματά της με "επιστημονικό"τρόπο λέγοντάς του να αφήσει τις φανφάρες και να το πει με δικά του λόγια γιατί μπερδευόταν. Ήταν η γυναίκα που κάλεσε τον θάνατο μπροστά μας,τον χλεύασε και αυτόν και μετά τον κοίταξε στα μάτια ως δεδομένο.Ήταν η γυναίκα που σε μία ποιητική βραδιά έκανε πλάκα όση κάνουν σε ένα σταντ απ κόμεντι.Ήταν η γυναίκα που εξαφάνισε την ανασφάλειά μου και μου έφερε μία μεγαλύτερη.Ήταν η γυναίκα που δεν φοβήθηκε να αυτοσαρκαστεί η ίδια πολλάκις.Ήταν η ποιήτρια που έφερε την ποίησή της στο πιάτο και την πρόσφερε σαν ορεκτικό.

Μέσα σε όλα αυτά υπήρχε όπως προανέφερα όλος ο καλός ο κόσμος(μην ξαναχέσω)με τις πουράκλες οι άντρες και με τα χρυσουλιά οι γυναίκες(πόσο προβλέψιμοι είναι Θεέ μου;),αλλά ανάμεσά τους είδα και παράπλευρες απώλειες:μία κοπέλα με σκισμένο τζιν και αθλητικό βρώμικο παπούτσι,μία άλλη κοπέλα,που δεν θα πω το όνομά της που ήρθε με την μητέρα της και ήταν με την αθλητική περιβολή της(καλησπέρα Ντ.),και πρόσεχε την απαγγελία της Δημουλά καλύτερα ίσως από τον καθένα,και ήταν και διάφοροι άλλοι τύποι και τύπισσες που ήρθαν μόνο για την ποίηση και όχι για το "ήρθα και κάνω πάταγο με τα χρυσουλιά μου".Υπήρχε βέβαια και η Αργυρένια η οποία μου είπε για αυτήν την διάλεξη και την ευχαριστώ θερμά γιατί δεν το ήξερα και θα έχανα την ευκαιρία να τινάξω κάποιους μύθους από πάνω μου.

Αυτά τα λίγα από χθες όπου σάστισα ευχάριστα με την ποιήτρια που ευτυχώς δεν είναι η μοναδική μεγάλη στο είδος (Χριστιανόπουλος,Αναγνωστάκης κ.α.).Δεν ξέρω αν θα υπάρχουν μεγάλοι ποιητές στο μέλλον από την πλευρά της Ελλάδος όπου τα εύπεπτα είναι το θέσφατο και η αναζήτηση αναλώνεται πλέον σε στιχομυθίες γηπέδου και όχι εσωτερικής αγωνίας....

"...φοβάμαι τα τινάγματα του μέσα βίου έξω".